قدری برای محرومان

در این شب‌های پر منزلت قدر که هرکسی در گوشه‌ای از شهر به یاد غمی، غصه‌ای یا حاجتی قرآن به سر گرفته است، آینه داران قدر، قدر را به یاد سرور محرومان، علی علیه السلام، برای هشتمین سال متوالی در کوچه پس کوچه‌های شهر راه می‌روند و سیرت آن حضرت را تکرار می‌کنند.

به گزارش ایسنا منطقه اصفهان، آنها انجمن امداد دانشجویی- مردمی ایما هستند که در مجتمع استاد فرشچیان گرد هم آمده‌اند تا به بهانه شب قدر مروری کنند بر آسیب‌های اجتماعی شهرمان که همین نزدیکی رخ می‌دهد. آسیب‌هایی که به گفته اعضای این انجمن گرچه هرگز به پایان نمی‌رسد اما این دلیل بر بی‌تفاوتی جامعه به آنها نیست.

محمدرضا حسن‌نژاد، مدیرعامل انجمن امداد دانشجویی- مردمی ایما معتقد است تا روزی که کودکی گرسنه در گوشه‌ای از شهر وجود دارد نباید بی حرکت بمانیم و با یک نگاه بلند مدت باید سعی کنیم مشکلات اجتماعی را ریشه‌یابی و سپس از ریشه حل کنیم.

وی با انتقاد از تعدد انجمن‌ها و مراکز خیریه در کشور می‌گوید: متاسفانه اگر فردی منابع مالی داشته باشد و بخواهد آن منابع را در کار خیر سرمایه‌گذاری کند معمولا در ایران ترجیح می‌دهد انجمنی جدید تاسیس کند تا این منابع دقیقا آنطور که می‌خواهد و تحت نظارت خود آن فرد هزینه شود. متاسفانه به انجمن‌های امدادی آنقدری که لازم است اعتماد نمی‌شود.

مدیرعامل انجمن ایما می‌گوید: در حاشیه نمایشگاه‌ها تعداد زیادی غرفه ای خیریه‌های گوناگون می‌بینیم که فقط سعی دارند مبلغی را برای پیشبرد اهداف خیری که دارند از مخاطبان دریافت کنند. گویی همه مشکلات این جامعه فقط از کمبود منابع مالی و فقر است.

حسن‌نژاد معتقد است که هرگز مشکلات اجتماعی ریشه‌کن نمی‌شود و اگر 200 سال هم برای حل یک معضل تلاش کنیم باز هم وجود خواهد داشت، اما این دلیلی بر بی توجهی به مشکلات و معضلاتی که در شهر می‌بینیم نیست و هرکس باید تا روزی که سنگینی مسئولیت را احساس می‌کند برای حل این مشکلات اقدام و تلاش کند.

مدیرعامل انجمن امداد دانشجویی- مردمی ایما اعتقاد دارد انجمن او، تلاش نمی‌کند برای مددجویانش نان شب تهیه کند یا شکم آنها را سیر کند بلکه این انجمن تلاش می‌کند به مددجویان گام برداشتن بیاموزد و به آنها یاد بدهد که خودشان برای موفقیتشان گام بردارند.

در ادامه مریم شاه‌زمانی، رییس هیئت مدیره انجمن امداد دانشجویی- مردمی ایما می گوید آینه داران قدر هشتمین سال خود را تجربه می‌کند و انجمن هرسال به بهانه شهادت حضرت علی علیه السلام آسیب‌های اجتماعی را برای مخاطب می‌شکافد و بعد مراسم دعا و پخش ارزاق را در ستور کار دارد.

وی ادامه می دهد تلاش داریم بیان کنیم حضرت علی علیه السلام به غیر از پرداختن به نماز و روزه فعالیت‌های دیگری هم داشتند و از حال محرومین شهر آگاه بودند. اعضای ایما در شب قدر پیمان می‌بندند که از یاد محرومین و کودکانی که درگیر آسیب‌های اجتماعی هستند غافل نشوند بعد از آن به همراه خیران و مردم به دل محلات فقیرنشین می‌رویم.

رییس هیئت مدیره ایما می گوید: هدف از پخش ارزاق در این شب مشخص است. در طول سال هم ارزاق خام بین خانه‌هایی که شاید نیاز داشته باشند پخش می‌شود، گرچه فقر مالی تنها مشکل این قشر نیست اما پخش ارزاق در این شب به نوعی نمادین است. نخست به یاد حضرت علی و سپس برای اینکه مردمی که این مدت زحمت کشیده و هزینه کرده اند نزدیک شوند به فعالیت‌های ایما.

شاه‌زمانی معتقد است تنها 20 درصد مشکلات طبقه محروم مشکلات مالی است و 80 درصد از این مشکلات غیر مالی است. بسیاری از خانواده‌ها درگیر اعتیاد هستند و مشکل اصلی فقر نیست و حتی اگر یک کیسه برنج هم به او بدهیم احتمالا آن را می‌فروشد و خرج مواد مخدر خود را تامین می‌کند. برخی از این کودکان بچه‌های بازمانده از تحصیل هستند.

وی ادامه می دهد: کودکی 14 ساله حتی هنوز زمان، ساعت و روزهای هفته را نمی‌داند و وقتی به این کودک می‌گوییم سه شنبه سر کلاس باش نمی‌داند سه شنبه یعنی چه. کودکان را به سختی به مدرسه می‌فرستیم اما متاسفانه به این خاطر که کسی در خانواده پیگیر درس خواندن او نیست هر روز به یک دلیل به مدرسه نمی‌رود.

رییس هیئت مدیره انجمن ایما می گوید: برخی از بچه‌ها شناسنامه ندارند و حتی پدر و مادرهایشان عقد محضری نیستند. یا گوشه قرآن نوشته اند یا روی یک تکه کاغذ از ترس اینکه در روال ازدواج به خاطر اعتیاد مشکلی برایشان ایجاد نشود. بچه به دنیا می‌آید و هیچکس نیست که برای آنها شناسنامه بگیرد.

شاه‌زمانی معتقد است: مددکاران انجمن وقتی با این بچه‌ها آشنا می‌شوند اولین چیزی که آنها را درگیر می‌کند معصومیت بچه است، نگاه پاک بچه و نیاز این بچه به توجه را مد نظر قرار می دهند. اینکه می‌بینیم بچه‌ها سر اینکه کدامشان برای مربی آب بیاورند دعوا می‌کنند یا چقدر به مددکار علاقه و احساس می‌ورزند اولین چیزی است که به چشم می‌آید.

وی خاطرنشان می کند: به همین خاطر است که مددکاران انجمن خود را مددکار نمی‌دانند و اعتقاد دارند آنها هم به نوعی مددجو هستند و به اینکه سنگینی این بار را از دوش خود بردارند نیاز دارند. بنابرین رابطه بین اعضای انجمن و کسانی که تحت پوشش ما هستند دوطرفه است.

کد خبرنگار: 13051